प्रेमिलो परमेश्‍वर

परमेश्‍वर प्रेम हुनुहुन्छ (१ यूहन्‍ना ४:८,१६)। हाम्रो परमेश्‍वर प्रेमको परमेश्‍वर हुनुहुन्छ (२ कोरिन्थी १३:११)। परमेश्‍वरको प्रेम त्रिएक परमेश्‍वरद्वारा संयुक्तरूपमा प्रदर्शन गरिन्छ। परमेश्‍वर पिताले प्रेम दिनुहुन्छ (उहाँ प्रेमी हुनुहुन्छ, यूहन्‍ना ३:१६; १७:२४; १ यूहन्‍ना ४:९), परमेश्‍वर पुत्रले उक्त प्रेम संसारलाई देखाउनुभयो (उहाँले प्रेम गर्नुभयो, रोमी ८:३९; कलस्सी १:१३), अनि परमेश्‍वर आत्माले उक्त प्रेम कार्यान्वयन गर्न उहाँलाई सामर्थ्य प्रदान गर्नुभयो (प्रेम गर्न सामर्थ्यवान तुल्याउनुभयो, रोमी १५:३०; गलाती ५:२२)।

परमेश्‍वरले आफ्ना चुनिएका जनहरूलाई यस्तो प्रेम गर्नुभयो (व्यवस्था ७:६-८,१३; सपन्याह ३:१७; यूहन्‍ना १४:२३), कि उहाँले तिनीहरूलाई मुक्ति दिनुभयो। परमेश्‍वरले आफ्नो एक मात्र पुत्र, येशू जो ईश्‍वरत्वको दोस्रो व्यक्ति हुनुहुन्छ, उहाँलाई संसारमा पठाउनुभएर कलबरी डाँडाको क्रूसमा आफ्नो प्रेम प्रदर्शन गर्नुभयो (यूहन्‍ना ३:१६; रोमी ५:८; गलाती २:२०)। यो हाम्रो भलाइ र धार्मिकताको कारण होइन, तर यो त परमेश्‍वरले आफ्ना जनहरूमाथि प्रदान गर्नुभएको एकतर्फी बिनासर्तको प्रेमको कारणले गर्दा हो (१ यूहन्‍ना ४:१०)।

परमेश्‍वरले आफ्ना सन्तानहरूलाई दिनुभएको प्रेम तिनीहरूमा रहोस् भनी चाहनुहुन्छ (यूहन्‍ना १५:९-१०)। परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने र उहाँको जस्तै चरित्र भएका उहाँका सन्तानहरूले स्वभाविकरूपमा पवित्र आत्माको नौ वटा फलहरू फलाउँछन् (गलाती ५:२२-२३)। ती नौ वटा फलहरूमध्ये प्रेम सबैभन्दा सर्वोत्तमचाहिँ प्रेम हो (१ कोरिन्थी १३:१,१३)। परमेश्‍वरको प्रेममा रहने व्यक्ति परमेश्‍वरमा रहन्छ अनि परमेश्‍वर पनि उसमा वास गर्नु हुन्छ (यूहन्‍ना १७:२४-२६; १ यूहन्‍ना २:५; ४:१६)।

अर्को कुरा के हो भने जसरी परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई प्रेम गर्नुभयो, त्यसरी नै तिनीहरूले एक-आपसमा प्रेम गरेको परमेश्‍वर चाहनुहुन्छ (यूहन्‍ना १३:३४-३५; १ यूहन्‍ना ४:७)। यहोवा परमेश्‍वर स्वयम् संसारमा आउनुभई बलिदान हुनुभएर परमेश्‍वरको प्रेम देखाउनुभयो। उहाँ स्वयम् बलिदानपूर्ण भेटी हुनुभएर आफ्नो जीवन हाम्रो लागि अर्पण गर्नुभयो (एफिसी ५:२)। त्यसैकारणले गर्दा येशूले हामीलाई यसरी सिकाउनुभयो, “आफ्‍ना मित्रहरूका लागि आफ्‍नो प्राण अर्पण गरिदिनुभन्‍दा ठूलो प्रेम अरू कसैको हुँदैन” (यूहन्‍ना १५:१३)।

परमेश्‍वरको प्रेम दिनु भनेको मुक्तिको आशिषित समाचार दिनु हो। हामीले त्यसो गर्नको निम्ति, हाम्रो जीवनको हरेक पक्षमा हामीले आफूलाई बलिदान गर्नुपर्छ (यूहन्‍ना १२:२४-२६)। सुसमाचारको निम्ति बलिदानपूर्ण जीवन जिउनको लागि परमेश्‍वरको प्रेमको विशेषतालाई हामीले दिनदिनै मनन गर्नुपर्छ ताकि पवित्र आत्माको अभिषेकद्वारा परमेश्‍वरको यो प्रेम हाम्रो हृदयमा फैलिन सकोस् (यशैया ६१:२; २ कोरिन्थी १:२१; १ यूहन्‍ना २:२०,२७)। आफूले प्राप्‍त गरेको परमेश्‍वरको प्रेम आफ्ना दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरू र अरू जातिका मानिसहरूको समूहमा बाँड्ने इसाईहरूले नै परमेश्‍वरलाई साँचो प्रेम गर्दछन्। तिनीहरू नै साँचोरूपमा खुसी र आनन्दित इसाईहरू हुन्; अनि तिनीहरूको जीवनमा भएको यो साँचो खुसी र आनन्दलाई संसारको कुनै किसिमको मूर्तिहरूले प्रतिस्थापन गर्न सक्दैन।